Besef

29 Januari
Mijn wekker gaat af om 0830. Voor het eerst dat ik in Nepal ben en wakker word door de wekker. Dit vereiste wel enige voorbereidingen. Gisteravond ben ik gaan slapen met oordoppen in en een oogmasker op. Haha Als je in Nederland zou vragen of ik ooit een oogmasker zou gebruiken dan zou ik je voor gek verklaren maar hier in Nepal is het echt een uitvinding. Wanneer ik naar boven loop zegt Kaja dat ze me geroepen heeft om 0700 dat de thee klaar was. Maar die vlieger gaat niet meer op nu ik me oordoppen gebruik. Tau lé komt terug van het weeshuis en samen hebben we ontbijt. Na het ontbijt begin ik me klaar te maken voor Parents Day. Dit is een dag georganiseerd door het CBIA waarbij de kinderen een voorstelling geven aan de ouders en genodigden. Als we bij het Party Palace komen staan er al heel wat kindertjes. Wanneer ze me zien beginnen ze te schreeuwen "John, John". Ze willen allemaal even wat aandacht en op de foto. De meisjes zijn verkleed in mooie jurken en voorzien van de nodige make-up. Wat zien ze er vandaag allemaal prachtig uit. De afgelopen twee weken hebben wij al een voorproefje gehad van alles op de school maar vandaag moet het gebeuren voor het grote publiek. Eerst het officiele gebeuren met speeches van de directeur en daarna de voorstellingen. Het is geweldig om dit mee te maken maar na 3uur heb ik het toch echt wel weer gehad en begint mijn maag te rommelen. Tenzin komt aanlopen en vraagt of ik mee ga om te eten. Ik ga samen met Jonathan, Anjeela, Tenzin en Bishal naar het restaurant en daarna naar VSN. Hier kan ik dan eindelijk mijn blog even updaten want het internet werkte niet optimaal de afgelopen dagen. Om 1700 is het weer tijd voor chinese les. De uitspraak blijft nog steeds moeilijk maar het begint al wat te worden. Na de lessen ga ik naar mijn gastgezin voor het avondeten. Hier krijg ik van Kaja zelfgemaakte wijn uit Nepal. Dit is echter zo sterk dat het meer weg heeft van Martini. Ik mix het samen met wat cola en laat het ook aan Kaja proeven. Ze neemt een slokje en zegt "Ekdum raamro" wat very good betekent. Morgen gaat Tau Lé koken voor ons en krijgen we meer van deze wijn. Ik neem nog even een douche en begin daarna aan mijn chinese huiswerk. Het is nu 2130 en ik ga maar eens mijn bed opzoeken. Morgen zal ik met een nieuw schilderproject starten op de CBIA.

30 Januari
Besef, dat is het juiste woord voor vandaag. Ik word wakker om half 9. Rustig loop ik naar boven en neem plaats op het balkon. Ik sluit mijn ogen om van de eerste zonnestralen in de vroege ochtend te genieten. Een kleine, geel gebekte vogel vliegt kwetterend rond. Ik kijk geconcentreerd naar de druk heen en weer vliegende vogel. Hoelang is het geleden dat ik bewust vogels heb waargenomen. Ik kan het me niet meer herinneren. Na een kwartier in een soort van trance te zijn, roept Kaja voor de thee. Ze brengt het ontbijt en ik denk voor het eerst hoeveel werk ze aan dit eten heeft besteed en dat ze het met liefde voor ons heeft gemaakt. De spinazie die we elke dag krijgen komt niet zomaar op mijn bord. Wanneer ik aan het schilderen ben op school zit Kaja in de brandende zon in de tuin om de spinazie te planten, water te geven en te oogsten. Het lijkt wel of ik de afgelopen twee weken in een roes heb geleefd. Ik ben super blij dat ik hier ben en kan helpen met mijn schilderkunsten maar heb er eigenlijk geen één moment intens van genoten. Terwijl ik hieraan denk vraag ik me af hoe het komt dat de mensen hier altijd zo vriendelijk en blij zijn terwijl ze weinig hebben en altijd hard moeten werken voor weinig geld. Ik loop richting het CBIA en zou vandaag beginnen met tekeningen zoals Rapunzel, Tarzan, een rups en nog veel meer figuren. Normaal zou ik hier meteen aan beginnen maar ik besluit om eerst wat tijd te besteden aan het zoeken van voorbeelden voor de juiste kleuren. Ik pak mijn spullen weer in en even later neem ik plaats in het kantoor van VSN. Het internet is vandaag goed en het gaat vrij snel om de afbeeldingen te vinden en te laden. Het is 1215 als ik een berichtje van Natascha krijg of ik mee ga lunchen. Met alle vrijwilligers gaan we naar het restaurant en ik bestel daar Chicken tikka masala en de Nan garlic. De Chicken tikka masala bestaat uit kip in saus en de Nan garlic is een soort brood met kruidenboter. Normaal eten we dit savonds maar als lunch is het ook zeer zeker aan te raden. Na het eten ga ik weer naar VSN om mijn laatste plaatjes uit te zoeken zodat ik morgenochtend kan beginnen. Onderweg kom ik een aantal honden tegen die ondanks dat ze op straat leven er toch goed uitzien. Verderop zit een oude man op een stoep en hij heeft een stok in zijn hand. Even blijf ik staan en kijk naar de man. Ik groet de man door het geven van een "Wai" met de woorden Namaste. Bij een wai houd je beide handen tegen elkaar voor je gezicht en geef je iemand een respectvolle buiging. Hij kijkt naar mij en er verschijnt een kleine glimlach op zijn gezicht. De man geniet van de zon en ik vraag me af of hij niet hoeft te werken. Dan bedenk ik me dat wij in Nedeland alleen maar aan geld en carriere denken. In vele levens heeft het druk-druk-druk virus toegeslagen. Mensen rennen en stressen en ze vergeten om van het leven te genieten. De tijd vliegt aan ons voorbij en we staan niet stil bij alles wat we eigenlijk in ons leven hebben. In Nepal kijken ze niet eens naar de tijd. Wanneer je iemand vraagt hoelaat je ergens aan zult komen zeggen ze " Als de tijd daar is". In Nederland zeuren we als het 18 graden is in huis, hier heb ik geen verwarming en ik moet zeggen dat het niet eens zo'n groot gemis is. Het is duidelijk tijd om van mijn westerse gewoonten afstand te nemen. Je leert heel veel van de mensen hier maar je moet het wel accepteren en willen toelaten in je leven. Wat heeft het leven ook veel moois te bieden, bedenk ik me. De rest van de middag besteed ik aan het lezen van een boek om eens goed na te denken. De gedachten van alles wat ik in Nederland al heb bereikt schieten door mijn hoofd. Alles wat ik heb bereikt maar door het drukke en hectische leven heb laten vervagen.

31 Januari
Ik sta deze dag fitter op dan de eerdere dagen. De energie stroomt door mijn lichaam en ik weet nu al dat dit een goeie dag gaat worden. Met Tau Lé geniet ik van ons laatste ontbijt samen. Ze vertrekt vanmiddag naar Pokhara om daar nog een aantal dagen te verblijven en dan weer terug te gaan naar China. Dit maakt een einde aan onze chinese lessen en de gezellige avonden bij het gastgezin. Gisteren heeft ze nog chinees gekookt voor ons en dit was een feestmaal. Soep vooraf, groenten met vlees, groenten met kip, champignons met bamboo, rijst, kroepoek en iets wat leek op een aardappelen met spinazie taart. Kaja heeft voor de Nepales wijn gezorgd die hier "Roxi" genoemd word. Deze wijn is een zeer sterk brouwsel en heeft nog het meeste weg van Blanke Martini. Ik loop naar mijn kamer om cola te pakken zodat ik het met de Roxi kan mixen. Na het eten praten we nog wat na over onze ervaringen en wisselen onze gegevens uit zodat we contact kunnen houden. Om 0900 heb ik mijn ontbijt op en neem ik plaats op het balkon om nog een half uurtje te lezen. Er nemen twee duiven plaats op het balkon hekje voor me. Ze zijn afgekomen op de geur van de zaadjes die in de zon liggen te drogen. Ik kijk naar de twee duiven en laat ze hun gang gaan. Ze blijven een tijdje zitten en kijken goed om zich heen. Wanneer ze merken dat ik ze niet weg jaag en er niemand aankomt duiken ze op de zaadjes af. Ze nemen drie happen en vliegen meteen weer weg. Ik sla mijn boek dicht en pak mijn schilderspullen om naar school te gaan. Bij de poort van de school groet ik de man die doorgaat voor security. De man groet me en hij glimlacht wanneer hij de woorden Namaste zegt. Elke dag als ik op school kom staat hij al bij het hek met zijn blauwe pak waarvan de meeste kleur verdwenen is en een politiepet op. De man straalt op de een of andere manier toch gezag uit en iedereen begroet hem met veel respect. Wanneer ik smiddags weer weg ga zeg ik hem gedag en ga naar VSN. Hier heb ik een vaste plek gevonden om te internetten, mijn verhalen te schrijven en wat te lezen. Dan komt er een man binnen die zich voorstelt als Johan. Hij is net aangekomen in Kathmandu en woont in Amsterdam. Johan is sinds een jaar gestopt met werken en aangezien hij een veel jongere vrouw heeft, besloten om in zijn eentje naar Nepal te gaan. Hij verblijft hier drie maanden en wil naar het boeddhistische klooster om daar engelse les te geven. We zitten een tijdje te praten als het al 6 uur is en we naar het Party Palace moeten. Hier heeft VSN een avond georganiseerd " Volunteers getting together". Met 30 vrijwilligers en alle medewerkers van VSN wat eten en drinken. De tafels zijn bedekt met rode kleden en er hangt een gezellige sfeer. Hier heb je even de tijd om met iedereen te praten en om negen uur gaat iedereen moe maar voldaan weer naar zijn gastgezin.

1 Februari
Na een gezellige avond zit ik om half negen aan het ontbijt. Ik vertel aan Kaja hoe het gisteren is geweest en dat het eten heerlijk was. Na een kopje thee neem ik plasts op het balkon waar ik elke morgen zit. Asta gaat even verderop zitten met haar ontbijt. Ze is een vrolijke meid van 12 jaar maar spreekt amper engels. Haar moeder is op zeer jonge leeftijd overleden en haar vader is opnieuw getrouwd. Wanneer je in Nepal opnieuw trouwt zijn de kinderen niet welkom dus is ze geadopteerd door Kaja. Ze doet hier in huis alle huishoudelijke klusjes en ik voel me soms schuldig dat ik haar niet kan helpen. Aan de andere kant is dit hun cultuur en denk ik dat ze best gelukkig is. Ze kan nu naar school, krijgt kleren en eten en heeft zelfs een gouden neuspiercing gekregen. Vaak roep ik haar even en dan krijgt ze een lolly of een koekje. Ze zegt dan thank you en het geluk is van haar gezicht af te lezen. Het is alweer half tien en ik moet mijn spullen pakken om naar school te gaan. Vandaag ga ik weer verder met mijn tekeningen waar ik veel plezier aan beleef. Lekker een beetje geconcentreerd schilderen met een gezellig muziekie op. Hoewel de meeste het schilderen noemen ben ik meer van mening dat het therapie is. Het voelt als een soort van test hoelang ik mijn aandacht en geduld bij deze klus kan houden. Het schilderen is precisie werk en dan heb je nog alle kinderen die vragen aan je stellen en maar al te graag even de verf aan willen raken. In Nepal is het zo anders en er heerst een indrukwekkende rust over alles en iedereen dat het bijna magisch is. Na verloop van tijd begin ik dit ook te ervaren en lijk ik wel eindeloos door te kunnen gaan met schilderen. Wanneer ik op mijn horloge kijk is het al één uur en moet ik wat gaan eten, douchen, spullen pakken en op naar Thamel. Hier gaan we weer met een grote groep vrijwilligers naartoe om de avond door te brengen. We komen aan om vier uur en iedereen gaat zijn eigen kant op. Allemaal even wat winkeltjes kijken en ik ga richting Nature Trail. Dit is een winkel die gespecialiseerd is in tours en trekkingen. Ik moet daar even de groeten doen van een jongen uit Nederland en ik kan tegelijker tijd even vragen wat de prijzen hier zijn. Wanneer ik met Bishnu aan het praten ben beschouwt hij mij ook meteen als een vriend en we hebben zeer goede gesprekken over de tours en de organisatie. Ik mag bij hem komen eten, gebruik maken van de computers en het blijkt wel dat ik hier alles veel goedkoper kan regelen dan wanneer ik elders zou boeken. De eerste hiking tour staat als het allemaal goed gaat gepland voor volgende week zaterdag. Waar het me precies gaat brengen weet ik nog niet maar dat zien we dan wel. Ik beeindig het gesprek om zes uur en we spreken af om contact te houden. Nu is het tijd om wat te eten en we hebben afgesproken bij New Orleans om vervolgens richting de bar te gaan om een biertje te drinken. Er speelt een live bandje die zeer goede rock muziek speelt. Ze stoppen met spelen rond elf uur en wij vertrekken naar de discotheek om te gaan dansen. Nu ik iedereen beter ken heb ik het gevoel dat ik meer mijn eigen kan zijn. Om twee uur sluit de bar en we gaan naar ons hotel toe. Eerst nog een hamburger scoren en dan lekker slapen.

2 Februari
Het is half negen en ik sta op voor het ontbijt. Na een nacht van twee uurtjes slapen loop ik naar boven waar de meeste al op het balkon zitten. Het ontbijt is net genoeg om mijn honger voor een uur te stillen. Ik pak mijn spullen van de kamer af en we gaan naar de bakkerij voor een second breakfast. Alles is hier te verkrijgen, verse croissants, brood, taart en koffie. We heben vandaag besloten om met een groep naar Swayambhunath te gaan ook wel de apentempel genoemd. Als iedereen uit gegeten is nemen we afscheid van de andere vrijwilligers en gaan we opzoek naar de goede bus. In principe is het niet zo heel erg moeilijk, je hoeft alleen te vragen naar Swayabunath. Wanneer er tien bussen zijn gepasseerd zegt er dan eindelijk iemand dat hij ons daar naartoe brengt. Echter heeft deze man een vies lachje en ik denk dat er iets niet klopt maar, ik ga niet op mijn vooroordeel in en we nemen de bus. Ja hoor wat een feest, deze bus rijd eerst even de hele stad rond en na een uur rijden komt de tempel dan eindelijk in zicht. We betalen de vijftig roepies die hij vraagt en stappen uit. Om de stoepa te bereiken lopen we de 300 tellende treden van de trap op. Na een half uurtje zijn we boven en zien we de stoepa. De witte halve bol van het monument symboliseert de schepping. Beelden van de mediterende Boeddha vertegenwoordigen de vier elementen: aarde, vuur, lucht en water. De dertien vergulde ringen van de spits zijn de dertien graden van kennis die nodig zijn om het pad te volgen naar de verlichting. Volgens de legende zou Manjushri in Swayambhunath zijn haar hebben laten knippen. Uit elke haar zou een boom zijn gegroeid en de luizen zouden in apen zijn veranderd. Zo krijg je toch een hele andere kijk op dit bouwwerk als je het verhaal erachter weet. Om drie uur hebben we het allemaal wel weer gezien en nemen we een taxi richting Pepsi Cola. Daar zit mijn gastgezin alweer op mij te wachten en ik praat ze even bij over wat ik gedaan en gezien heb. Inmiddels komt Bishal een nieuwe vrijwilligster brengen die zal verblijven in het gastgezin. Tijdens het avond eten vertelt ze dat haar naam Catherine is en uit New Zeeland komt. Omdat ik hartstikke moe ben heb ik weinig zin om hele gesprekken te voeren en ga na het eten naar mijn kamer. Hier kijk ik nog een film op mijn tablet en om negen uur ga ik slapen.

3 Februari
Ook deze zondag moet ik gewoon weer werken. Op naar de school om de eerste wand zo goed als af te schilderen. Vandaag is de zin toch best wel ver te zoeken maar een paar gezellige platen vanaf mijn ipod slepen me er wel doorheen. Als ik een uurtje bezig ben komt Eline aangelopen en zegt dat ze het wel weer even heeft gehad met die klaslokalen schilderen. Ik vraag haar daarom of ze mij misschien wil helpen met de tekeningen op de muur. Wanneer ik dit allemaal in mijn eentje moet doen ben ik nog wel een paar weken bezig. Ze pakt meteen een kwast en gaat aan de slag. Wanneer je met z'n tweeën schildert is het toch een stuk gezelliger en gaat de tijd ook harder. Op een paar kleine details zijn we aan het eind van de middag klaar met de eerste muur en we besluiten om half vier te stoppen. Alle kwasten weer uitspoelen en de vijftien blikken met verf weer achter slot en grendel voordat de kinderen er weer aanzitten. Ik loop naar het kantoor van VSN om daar wat emailtjes te versturen en even te skypen met mijn ouders. Door het rustige leven en de dagelijkse bezigheid heb ik totaal geen behoefte aan internet en daarom is het alweer een paar dagen geleden dat ik het thuisfront heb gesproken. Even een half uurtje bijpraten en dan gauw naar mijn gastgezin om nog een lauwe douche te bemachtigen. Na mijn douche staat het eten op tafel en ik barst van de honger. Ik krijg dan ook een groot bord met rijst met groenten. Om 19:15 besluit ik om naar mijn kamer te gaan om daar nog even wat te lezen. Wanneer mijn boek bijna uit is kijk ik op mijn horloge. Bijna half tien, het is genoeg geweest voor vandaag. Morgen een nieuwe dag en mijn start in het weeshuis Sunrise!

4 Februari
De wekker gaat vandaag eerder af dan de andere dagen, half acht. Kaja heeft gevraagt of we eerder kunnen eten omdat Astha anders te laat op school komt. Voor mij is dit geen enkel probleem maar omdat ik om tien uur pas op de school begin houd ik anderhalf uur over. Catherine negint vandaag met haar introductie dagen en ik laat haar zien hoe ze bij het kantoor van VSN moet komen. Nu ik hier toch ben kan ik even mijn email checken en de wandeltocht voor aanstaande zaterdag bij Nature Trail bevestigen. Ik pak een kopje thee en geniet eventjes van de opkomende zon. Het is half tien en ik loop rustig richting de school. Ik pak alle spullen weer om te schilderen en Eline komt ook al aangelopen. Ik start met het schilderen van het kasteel van Rapunzel en Tarzan die in een liaan slingert. Daarna is het tijd om aan alle details te beginnen en zo de eerste wand en pilaar af te maken. Eline begint aan een grote klok op de pilaar. Wanneer ik klaar ben met alle details begin ik met het tekenen van een landkaart. Ik heb eerder al de fotos opgezocht maar het is nog niet zo eenvoudig. Om driie uur besluiten we te stoppen omdat ik afgesproken heb in het weeshuis te beginnen om half vier. Snel even naar mijn gastgezin om andere kleren aan te trekken en wat te eten en dan weer terug naar school. De kinderen hebben al gehoord dat ik vandaag naar het weeshuis kom en ze zijn mega enthousaist. Ze begroeten me, willen op me klimmen en maar al te graag een hand geven als we naar het weeshuis lopen. Hier is de gekkigheid toch echt begonnen en wanneer ik ga zitten komen er 6 tegelijk op me afrennen. De één op me hoofd, twee anderen op mijn schouders en drie op mijn benen. Nu kan je echt zien dat de kinderen al gelukkig zijn wanneer je ze aandacht geeft. Ik speel een potje voetbal, badminton en zwaai ze in de rondte aan hun armen. Penny laat me nog het weeshuis van binnen zien en hier moet ook nog wel het een en ander gebeuren. Ik hoop dan ook dat ik de aankomende tijd een goeie kijk op het weeshuis kan krijgen zodat ik weet wat ze het hardste nodig hebben. Het is zes uur als ik toch echt afscheid moet nemen omdat mijn gastgezin wacht met het eten. Wanneer ik ze beloof om er morgen weer te zijn stemt ze dat tevreden.