Alweer 2 weken in Nepal

23 Januari
De wekker gaat om 0800 en de dag begint zoals altijd met rijst. Zoals de meeste misschien zouden denken, dit gaat toch vervelen? Nou ik vind het heerlijk! Na het ontbijt loop ik naar VSN om even mijn blog van de afgelopen drie dagen online te zetten met een paar foto's. Wanneer ik mijn tablet open stromen de eerdere reacties op mijn foto's en mijn blog al binnen. Nog even allemaal doornemen en weer door naar CIAB. Daar start ik samen met Eline aan het schilderwerk. Om 1215 zijn we klaar met de eerste muur en gaan we zoals gewoonlijk naar het Sunrise restaurant waar we ondertussen vaste klant zijn. Ik barst van de honger en bestel de gefrituurde momo's met vlees en kip loempia's. Hier weten ze echt wat lekker eten is!  Ik krijg 10 momo's en twee loempia's en dat voor slechts twee euro. Na de lunch start ik op school met het aftekenen van een 12 meter lange muur. Het idee is om er vierkanten op te schilderen van 75x75 in verschillende kleuren. Hier ga ik morgen aan beginnen en samen met Eline en Jonathan ook aan de 9 klaslokalen die voorzien moeten worden van wat kleur. Na het tekenen van alle lijnen zijn de kinderen klaar met school en ga ik richting mijn gastgezin. Even een snelle douche en dan met Tau Lé (een chinese vrijwilliger) naar VSN. Hier geef ik 45 minuten dansles en samen met Anjeela gaat het al aardig goed. Daarna begin ik aan de Chinese les. De uitspraak gaat me goed af maar het allemaal onthouden is het tweede punt. Om 1845 word ik gebeld door Kaja dat het eten klaar is. We lopen snel naar ons gastgezin en tijdens het eten vraagt Kaja om foto's van onze familie en huis. We praten over opleidingen als er een vriendin van Nisha binnenloopt. Ze praten wat in het Nepalees als het meisje weer weggaat. Kaja zegt meteen "John, you marry the girl". Ik begin te lachen en zeg dat dat niks gaat worden. Voordat ik vertrok naar Nepal heb ik nog een aflevering gezien van "grenzeloos verliefd". Wat een gedoe komt er allemaal bijkijken als je verliefd bent op een meisje in het buitenland. Ze zit vanavond op haar praat stoel en blijft maar doorgaan over het meisje. Uiteindelijk zeg ik dat het geen probleem is. Ik bouw een huis naast dat van Kaja maar, kom dan wel elke avond bij haar eten. Na een bedenkende blik schudt ze met haar hoofd wat in Nepal oke betekent. We lachen nog het een en ander af en ik krijg nog wat chinese les van Tau Lé. Om 2030 ben ik kapot van deze dag en neem ik niks meer op. Het enigste wat ik nog kan onthouden is Ni Hao. 

24 Januari
Het is 1000 en vandaag begin ik aan de klaslokalen op CIAB samen met Eline en Jonathan. Eerst nog even langs de winkel om wat kleuren uit te zoeken. Gelu geeft mij alle vrijheid om te kiezen welke kleuren ik ga gebruiken voor de speelplaats en voor de klaslokalen kiest hij mint groen. Aangezien de kleuren voor de speelplaats gemengd moeten worden en er geen elektriciteit is kan ik hier morgen pas aan beginnen. Wanneer we de kleur van de klaslokalen mengen met water lijkt het net reigerstront. Maar ja zoals ik in de bouw heb geleerd gaat het er niet om of ik het mooi vind maar of hun het mooi vinden. We zijn met z'n drieën bezig met schilderen als er een aantal kinderen het lokaal in willen lopen. Ze gaan gewoon in de schoolbanken zitten en kijken heel raar als ik zeg dat ze echt niet in dit lokaal kunnen verblijven. Net voor de lunch begint de verf aardig te drogen en ziet het schilderwerk er toch niet zo slecht uit als we verwacht hadden. Ruby en Natascha hebben bedacht om te picknicken. Dus op naar de supermarkt en daar wat inkopen doen. Er is niet heel veel te krijgen maar ik neem brood, donuts en jam mee. Wanneer we bij het voetbalveld aankomen een een plekje in de zon hebben start ik met de donuts. Deze zijn best te eten in combinatie met de jam. Maar het brood... Mijn neef zou zeggen " met brood van Gorter leef je korter, het stuift zo je bek uit". Dus het brood was voor de honden en de donuts waren voor John haha. Na de picknick nog even een uurtje schilderen en de rest van de middag lekker vrij. Ik loop naar VSN en neem plaats op het dakterras. Hier zit ik dan weer in het zonnetje met 25 graden. Op deze vrije middag kan ik dan even kijken wat er voor tours en trekkings zijn in Nepal. In iedergeval staat de tour naar Chitwan op het progamma. Hier ga je op de rug van een olifant de jungle in en zul je onderweg veel dieren tegenkomen zoals neushoorns, luipaarden, tijgers, herten en antilopen. Om 1630 bel ik nog even met het thuisfront via skype. Wat is dat toch een uitvinding. Samen met mijn moeder neem ik even door wat ik hier allemaal heb meegemaakt en word ik op de hoogte gebracht wat er in Nederland gaande is. Na de videochat ga ik weer naar mijn gastgezin. Wat is het heerlijk, zelfs wanneer je zover van huis bent dat je eten op tafel staat. 

25 Januari
Eindelijk kan ik vandaag beginnen met mijn eigen project. Om 1000 loop ik samen met Gelu en Jonathan naar de verfwinkel om de vier gemengde verf blikken op te halen. De lijnen staan al op de muur dus vandaag is het een kwestie van afplakken en beginnen maar! De kleuren pakken echt super mooi uit en iedereen zegt dan ook dat ze blij zijn dat ik me op dit project heb gericht. De kinderen zijn op vrijdag om 1200 klaar met school en ik besluit om ook te stoppen. Na de lunch ga ik naar mijn gastgezin om te douchen en mijn spullen te pakken. Vanmiddag gaan we met zeven vrijwilligers naar Thamel om wat te drinken. We vertrekken om 1630 vanaf VSN naar de taxi standplaats aan de rand van Pepsi Cola. Hier regelen we een taxi voor €3.20 en Thamel is toch zeker een half uur rijden om dit tijdstip. Het is dan ook de vraag hoe de mensen hier rond komen als ze zo weinig verdienen. We volgen Carmen naar hotel Nana en boeken drie kamers voor de nacht. Per persoon betalen we €3.60 en dat is inclusief ontbijt! Voor ons als Nederlanders is dit echt onvoorstelbaar. We leggen onze spullen op de kamers en gaan naar restaurant Dolce Vita om wat te eten. Na elf dagen rijst als avond eten bestel ik een pizza en een fles bier. De pizza smaakt heerlijk en een ijsje als dessert mag dan ook zeker niet ontbreken. Het is 2000 en we lopen naar de "Buddha bar". Bij een bar gaan mijn gedachten uit naar een plek waar ze rustige muziek draaien en je op een kruk plaats kan nemen. Helaas... we zijn in Nepal. Aangekomen in de bar draait er een mega slechte dj en de tafels staan op een hoogte van 50cm waardoor je in de lotus houding op een kussentje moet zitten. De andere zes vrijwilligers hebben het idee om te gaan dansen. Ik bedank hiervoor nog even en zeg dat ik later op de avond ga dansen. Ik raak in gesprek met twee vrijwilligers die morgen weer zullen vertrekken. De één komt uit Engeland en de andere uit Denemarken. Ze hebben de Poon hill trekking gedaan en zeggen dat die zeker de moeite waard is. Het is leuk om van andere vrijwilligers te horen wat die hier doen en wat ze hebben gedaan. Om 2200 vertrekken met z'n alle naar een andere discotheek en dansen hier tot savonds laat. Toch ben ik meer het type van de hollandse meezingers maar al met al was het een gezellige avond. Nog even na praten op de kamer en dan de oogjes dicht en snaveltjes toe. 

26 Januari
0900 en ik ben klaar wakker. Wat heb ik slecht geslapen! Om 0400 werd ik wakker van de muziek van de discotheek. Om 0500 hoor ik het geluid van blaffende honden, 0600 start er iemand z'n motor die blijkbaar tien minuten nodig heeft om weg te komen, 0700 opent iemand z'n winkel waarbij het rolluik omhoog gegooid wordt en om 0800 speelt een of andere halve gare een serenade onder mijn raam op ze tamboerijn. Dan maar ontbijten want slapen word toch niks meer. Samen met Carmen, Jonathan en Yossi zit ik op het dakterras. Eerst een koppie thee en dan krijgen we een uitsmijter met brood. Dat is niet verkeerd na een avondje stappen. Na het ontbijt gaan we de straten in van Thamel om het een en ander aan winkeltjes te bekijken. Ik bezoek wat tours en trekking winkels om wat meer informatie te krijgen over Tibet. Om naar Tibet te gaan is zeer prijzig. Je betaalt 1300 euro voor 8dagen en ik neem het besluit om die trip maar te vergeten. Voor dat geld kan ik ook hele leuke andere tours doen. We hebben afgesproken om te verzamelen bij het hotel om één uur en dan wat te gaan eten. Na het eten gaat iedereen weer richting Pepsi Cola maar ik blijf nog om wat rond te kijken. Als ik zo'n twee uur heb rond gelopen pak ik ook een taxi terug naar mijn gastgezin en neem een warme douche. Vanavond een lekker rustig avondje en de slaap inhalen die ik de afgelopen nacht duidelijk heb gemist.

27 Januari
Het is 2030 en ik zit op mijn kamer. Hier kan ik rustig nadenken over alle gebeurtenissen en schrijf mijn verhaal van de afgelopen dagen. Vandaag gaat ook gewoon de wekker om 0800. De mensen hebben hier alleen op zaterdag vrij en werken op zondag. Na ons heerlijke ontbijt in Thamel bestaat het deze ochtend weer uit rijst met groenten. Ik ben al vroeg klaar met ontbijten en besluit om alvast richting de school te gaan om te starten met mijn schilderwerk. Eerst alles afzetten anders komen de kinderen weer met hun vingers aan de verf en daarna kan ik beginnen met mijn spullen te pakken. Gelukkig heb ik mijn ipod meegenomen zodat ik me op het werk kan richten en niet teveel word afgeleid door de 100 kinderen die om me heen staan. Als het 1200 uur is begin ik aardig op te schieten en haal de andere vrijwilligers op om samen te lunchen. Vandaag is het mooi weer en ik trek mijn shirt uit om alles een beetje bij te laten kleuren. De dames vinden dat zo oneerlijk omdat hun schouders niet eens bloot mogen zijn in Nepal en mannen geen beperkingen hebben. We bestellen eten en gaan heerlijk in het zonnetje zitten. Nu trek ik pas echt veel bekijks op straat zonder t-shirt aan maar ach what the hack, ze kennen me toch niet. Na de lunch ga ik weer verder met mijn werkzaamheden en als ik stop om 1630 hoef ik alleen de groene vlakken nog te schilderen. Ik was mijn kwasten en rollers en loop richting VSN. Het is zondag en in verband met het tijdsverschil kan ik dan eindelijk even met mijn vader skypen. We praten over de afgelopen twee weken en vertel ze wat er nog allemaal in de planning zit. Terwijl ik dit nu schrijf begin ik er eigenlijk pas over na te denken dat ik hier al twee weken zit. Wanneer ik op vakantie ga zou het al bijna voorbij zijn maar mijn avontuur is net pas begonnen. De dagen vliegen zo snel voorbij omdat je druk bezig bent en omdat we een super gezellige groep met vrijwilligers hebben. Ik heb van Eline en Carmen gehoord dat in het Sunrise weeshuis de kinderen nog steeds maar één paar kleren hebben. Daarom wil ik volgende week naar het weeshuis om te kijken wat ik daar kan betekenen.

28 Januari
Het is vandaag niet echt mijn dag. S'ochtends om 0700 word ik al wakker door het geschreeuw van Kaja tegen de kinderen. Tau lé moet om half acht al bij het weeshuis zijn om daar te helpen. Als ze om 0900 terug komt gaan we ontbijten en daarna lopen we samen naar school toe. Hier ga ik nog even aan mijn huiswerk van de chinese les en daarna trek ik mijn kleren aan om te gaan schilderen. Ik lijk vandaag wel een politieagent. Tegen de kinderen moet ik steeds zeggen dat ze niet aan de verf mogen zitten, ze een stap achteruit moeten doen omdat ik anders niet kan schilderen en dan toch dat moment... Een van die kneuzen loopt mijn verfblik om! Ik blijf rustig maar ik ben er nu al zo erg klaar mee dat mijn zin voor vandaag niet meer gaat komen. De laatste twee groene vierkanten maak ik af en dan ruim ik mijn spullen op. De muur van het schoolplein is klaar en ik stop er mee. Met de andere vrijwilligers gaan we naar het Sunrise restaurant om wat te eten. Na een half uur wachten is ons eten er nog niet en ik begin me aardig te irriteren. Als ik zie dat er twee mensen aan een andere tafel wel hun eten krijgen vraag ik aan de ober of dit een geintje is. Ik zit hier al 45 minuten te wachten en heb mijn eten nog steeds niet. Hij zegt dat het wat tijd neemt om het eten te maken maar ik vertel hem dat hij mij niet wijs kan maken dat een paar loempias 45 minuten duren. Terwijl de andere tafel nog meer eten krijgt komt eindelijk na een uur ons eten maar, ik heb al wel besloten dat wij hier niet meer elke dag komen lunchen. Wat een waardeloze service. Na de lunch loop ik met Eline en Jonathan naar VSN. Op de computer bekijk ik de foto's die ik de laatst dagen heb gemaakt en upload er een paar naar mijn facebook toe. In Nepal duurt dit ongeveer een uur dus je moet er de tijd voor nemen. Om 1600 geeft Tau Lé weer chinese les aan mij en de medewerkers van VSN. De uitspraak is best moeilijk maar door het regelmatig te oefenen gaat het stukken beter. Een uurtje later moeten we snel naar ons gastgezin want we hebben afgesproken om met Nisha en Usha naar de winkel in Patan te gaan. We stappen weer in die overvolle bus en ik kan geen eens rechtop staan. In de winkel hebben we wat boodschappen gedaan zoals waspoeder, douchegel en de chips mag zeker niet ontbreken. Als we weer thuis komen geef ik Arnav een kinder suprise die ik voor hem heb meegenomen. Wat is hij hier toch blij mee en wil me gelijk een zoen geven. Het is al 1930 als we aan tafel zitten en gaan eten. Na het eten willen ze nog even de cha cha leren en Kaja laat zien hoe ze in Nepal dansen. Ik ben volledig opgenomen in mijn gastgezin en ze zijn helemaal zichzelf. Ze vragen allemaal dingen over mijn situatie in Nederland en of wij wel vlees van de koe eten omdat deze in Nepal heilig is. Om 2100 besluit ik dan om naar mijn kamer te gaan. Even tijd voor mezelf om rustig een boek te lezen.